WSCHODZI SŁOŃCE NAD ZALEWEM GOCZAŁKOWICKIM… STRUMIEŃ 05-06-2017

Niedziela 2 w nocy…pobudka…kawa…i na spotkanie ze znajomymi by pojechać nad zalew goczałkowicki na wschód słońca.

Strumień,
wjeżdżamy na wąską dróżkę…zostawiamy samochód

 wskakujemy w wysokie gumowce…i w las … ptaki już śpiewają…i odgłosy jakiś potężnych zwierząt a i sarna zmyka przed nami…ciemności jeszcze, ale humory dopisują…żwawo dochodzimy do końca lasu i już z daleka widać wodę…ale jeszcze szmat drogi w wysokiej trawie i w podmokłym gruncie…a czym bliżej wody to i błotka coraz więcej…trzeba uważać bo też można wpaść i co, będzie mokro…

Dochodzimy do linii wody nad którą mgły się unoszą…pięknie jest już na wschodzie zaczyna się rozjaśniać…jest ciepło, pewnie z wrażenia bo było pięknie…wręcz bajecznie…o i lecą żurawie…a gdzieś w oddali we mgle startują też ptaki…nie widać ale te wszystkie odgłosy…no jak bym była sama to trochę strachu by było…ale w kompani to byliśmy odważni…

Czekamy aż słoneczko wyjdzie…już coraz czerwieńsze niebo…mgły się unoszą…to znów opadają i nie widać w dali nic…magiczne miejsce…

Zaczyna wschodzić…cisza ptaki ucichły…tylko czasem rybka plusknie w wodzie…nie wychyla główkę by ujrzeć rozpoczynający się nowy dzień i jest jej wesoło, zapowiada się piękny dzień…

A my focimy te promienie…te mgły…to czerwone niebo…ten cud nadchodzącej niedzieli.

Powrotna droga szybko zlatuje…już jest jasno…już dzień, już nie strasznie…