PIĘKNO WĘDROWANIA

  Ach,   znów w drodze, na szlaku gdzie te kamienie, podejścia , wyrypy, błoto, słońce palące… w gęstym lesie duchota… gdzie nie gdzie , gdzieś prześwitują między drzewami widoki dech zapierające.   SIERPNIOWE WEDROWANIE PO BESKIDZIE ŚLASKIM Takie   to dreptanie w górach, które przeżywam… takie to dreptanie pod górkę, to życie, aż się do celu dojdzie.   Wreszcie, jest doszłam na sam szczyt… jest odpoczynek, wytchnienie, łza wzruszenia. Jeszcze w dół… droga powolna, bo przecież wcale nie łatwiejsze to zejście… trudne tak jak pod górę, ale jakże inne te stromizny wiodące w powrotną drogę. Oddech wyrównany… ale kolana, kręgosłup bolą, kamienie, stromizny wiodące w dół również nie ułatwiają zejścia, uwaga wzmożona musi być.   Ale jaka to radość wielka gdy widoki, gdzie słonko się błądzi po drzewach, to znów cienie zasłaniają wszystko by wszystko podziwiać.   Jak to dobre gdy bywają takie chwile szczęścia… i ja te chwile rejestruję w mojej głowie, moich zdjęciach, w kole

 PIĘKNY NASZ BESKID ŚLĄSKI a HALA JAWOROWA URZEKŁA SWOJĄ PIĘKNOŚCIĄ Będąc tam na tych łąkach... w tym słońcu... wiatrem chłodzona, a skóra tak pięknie opalona, ten dzień tak piękny, długo zostanie gdzie ś tam w zakamarkach mojej pamięci... Już w drodze wiedzieliśmy, że pogoda będzie sprzyjała wędrowaniu.                                           Naparstnice w pełnym rozkwicie                      a CZERWOŃCZYK NIEPAREK tak sobie latał z kwiatka na kwiatek.                                                                                                     ach, te łąki urokliwe...                                                                 szlakiem na Kotarz                                                   ćmy słoneczne i inne owady na każdym kroku                  Trawa, trawa … jaka fascynująca… Czyż nie przyjemnie tak sobie leżeć wśród niej i czuć te zapachy lata. Lub jak nimfa w sukience zwiewnej, oczywiście w kapeluszu po tych łąkach spacerować z naręczem kwiatów pachnących. n